شاید کمتر کسی تصور می کرد که روزی تلفن های همراه زندگی بشر را چنین تحت تاثیر خود قرار داده و با تغییرات شگرفی روبرو سازد به طوری که در لحظه به لحظه زندگی انسان ها حضور داشته باشد و بتواند نقس مهمی ایفا کند. اولین بار، مارتین کوپر یک تماس غیر تجاری را در سال 1973 یعنی سال 1352 شمسی برقرار کرد.
بیش از ربع قرن از تاسیس همراه اول می گذرد. شرکت مخابرات ایران ارتباطات سیار ایران همراه اول که در سال 1372 به عنوان اولین اپراتور ارائه دهنده شبکه تلفن همراه در کشور تاسیس شد تا کنون توانسته سهم قابل توجهی از بازار سیم کارت های ایرانی را ازآن خود کند. این شرکت در سال 89 با عرضه 5 درصدی از سهام خود در بورس، به سمت خصوصی سازی حرکت کرد.
اولین سیم کارت های ایران، به چند نفر از کارمندان نهاد ریاست جمهوری در همان سال 73 واگذار شد. بر اساس برخی شواهد تاریخی، در اولین آگهی واگذاری سیم کارت آمده بود: "فراخوان برای ثبتنام نخستین شبکه تلفن متحرک جیبی" این بدان معناس که در آن سال ها اساسا نام گوشی ها را حتی تلفن همراه نیز نگذاشته بودند و به تلفن متحرک جیبی معروف بوده اند!
26 سال قبل به طور کلی موبایل پدیده ای تازه در جهان به شمار می رفت که در ایران نیز به عنوان یک کالای لوکس و تجملاتی شناخته می شد و هر کسی که یک گوشی داشت حتما فرد مرفه و دهک بالا به حساب می آمد.
در اولین دوره فراخوان برای ثبت نام سیم کارت، کمتر کسی ریسک خرید این کالای ناشناخته و هندوانه در بسته را نپذیرفت و تقریبا اولین دوره واگذاری سیم کارت ها با شکست مواجه شد. در این دوره واگذاری کمتر از 10 هزار سیم کارت به فروش رسید. به همین خاطر بود که مخابرات و شرکت پست در یک توافق دو جانبه به این نتیجه رسیدند که به افرادی که به عنوان بازاریاب برای فروش سیم کارت بتوانند همکاری کنند مبالغ خوبی به عنوان پاداش پرداخت نمایند.
اما خیلی ها با خرید سیم کارت زندگی خود را دچار تحول بزرگی کردند، چون چندی بعد سیم کارت هایی که خریده بودند به طرز ناگهانی گران شد و با فروش آن توانستند سود خوبی به جیب بزنند. تلفن همراه در ایران در یک پروسه شاید 15 ساله همه گیر شد و از یک کالای لوکس به یک نیاز تبدیل شد. هرچند در ابتدا رشد همه گیری موبایل در ایران کم بود و در سال دوم نام نویسی سیم کارت کم تر از 16 هزار مشترک در کشور وجود داشت اما این روند خیلی زود شدت گرفت و حتی گاهی برای ثبت نام سیم کارت شاهد ایجاد صف های طویل در مقابل مراکز مخابراتی و ثبت نام سیم کارت بودیم. این استقبال مردم به شکلی بود که موجب افزایش سرسام آور قیمت سیم کارت نیز شد و گاه برخی از این سیم کارت ها در آن زمان حتی تا 3 میلیون تومان نیز معامله می شد که قیمت بسیار بالایی در آن دوران به حساب می آمد.
حتما خاطرتان هست که چند سال پیش گزارش های زیادی از صدا و سیما پخش می شد که سوژه اصلی آن مشکلات آنتن دهی موبایل بود و مردم از مشکلات آن شکایت داشتند یا حتی در سال های اولیه مهم ترین مشکل موبایل این بود که در شهری به جز تهران هنوز تجهیزات مخابراتی وجود نداشت و البته در تهران نیز فقط در مناطق خاصی از شهر امکان مکالمه با تلفن همراه وجود داشت. در تهران کاملا مناطق آنتن دهی موبایل مشخص شده و البته این وسیله مهم ارتباطی فقط 12 ساعت در روز قابل استفاده بود.
اما امروزه ضریب نفوذ بالای 80 درصدی نشان از یک تحول و پیشرفت بزرگ در زمینه پوشش دهی خطوط تلفن همراه علی الخصوص همراه اول دارد. سال 1375 را می توان به عنوان سالی که اعتماد عموم مردم به خرید سیم کارت و استفاده از آن جلب شد نام برد. در این سال کم کم با افزایش نسبی شهر ها و همچنین بهبود وضعیت فنی، سیم کارت ها بیش از پیش مشتری پیدا کردند. همراه اول در این سال با جهشی حدود 300 درصدی، تعداد مشترکین خود را به 60 هزار نفر رساند که در 28 شهر پراکنده بودند؛ در پایان سال ۱۳۸۲ تعداد سیم کارت های فعال و به فروش رفته به ۳۴۴۹۸۷۸ رسید که یک رقم قابل توجه است.
همراه اول طی این سال ها همواره تمرکز خود را ابتدا روی ایجاد بستر هایی برای پوشش بهتر شبکه برای مکالمه صوتی گذاشته بود که پس از بهبود شرایط، این شرکت به سراغ راه اندازی سرویس پیام کوتاه نیز رفت. سرویس پیام کوتاه یا SMS در سال 80 برای استفاده مشترکین آماده شد؛ در این سال همراه اول با فراخوان هایی از افراد خواست تا در صورتی که می خواهند این سرویس را روی تلفن همراه خود فعال کنند با مراجعه به مراکز خدماتی این اپراتور، فرم های مربوط به ثبت نام پیامک را پر کرده و پروسه فعالسازی آن را طی کنند.
اما این که با چنین وقفه طولانی سرویس SMS در کشور به بهره برداری رسید، بیش از هرچیز دیگری مربوط به صفر بود زیرساخت های مکالمه صوتی در کشور و تلاش برای رساندن این زیرساخت ها به سطح مطلوب مربوط می شود. تهران اولین شهری بود که در آن ارسال و دریافت پیامک امکان پذیر شد و طی مدتی نه چندان طولانی، سایر شهر ها نیز به تهران اضافه شدند.